Parafia Stara Łubianka znajduje się w dekanacie wałeckim, na płd. diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Obejmuje miejscowości: Czaplino, Dobrzyca, Krępsko, Nowa Łubianka, Plecemin, Stara Łubianka, Tarnowo i Zabrodzie. Administracyjnie miejscowości te znajdują się w gminie Szydłowo – powiat pilski, tylko Plecemin leży w gminie Tarnówka – powiat złotowski.

Stara Łubianka
                               
Duża wieś leżąca na wysokości 100 m n.p.m., przy szosie Piła-Wałcz (K-10), nie opodal linii kolejowej Piła-Kołobrzeg. Pierwotnie wieś nosiła nazwę Łubianka (Lubenka), utworzoną od przepływającego potoku. Istniała już przed rokiem 1500. Najstarszy przywilej pochodzi z roku 1557 i zawiera nadanie Górki, starosty ujsko-pilskiego sołectwa w Starej Łubiance na rzecz łowczego Markusa. Wieś należała do starostwa ujskiego. Znajdowała się tu siedziba ekonomii starościńskiej dla całego klucza łubiankowskiego, obejmującego 17 wsi.
Miejscowość posiadała kościół parafialny w czasach przed reformacją, który zarazem w początkach protestantyzmu przeszedł w ręce innowierców. Kościół został ponownie zwrócony katolikom i odnowiony z fundacji Królowej Konstancji (żony Zygmunta III) w 1606 r. W roku 1607 biskup poznański ustanowił go filią w Pile. W 1663 r. miał tytuł św. Trójcy i Podwyższenia Krzyża Św. W roku 1641 istniała przy kościele szkoła. W latach 1641 i 1654 pożary niszczyły Starą Łubiankę. W XIX w.  Stara Łubianka stała się znów samodzielną parafią. W 1850 r. spłonął kościół. Obecny został wybudowany w latach 1854-1855 przez patrona i parafian W 1855 roku został poświęcony przez oficjała wałeckiego.

Nowa Łubianka
Wieś położona 3 km na wschód od Starej Łubianki. Powstała w toku parcelacji folwarku w Starej Łubiance w roku 1827.

Krępsko
Wieś położona na wysokości 75 m n.p.m. w odległości 13 km na północ od Piły, przy szosie Jastrowie-Piła (K-11). W źródłach wieś występuje pod nazwą Krempa. Wzmiankowana jest w źródłach od roku 1590. Należała do starostwa ujsko-pilskiego. W roku 1789 w Krępsku było leśnictwo, młyn wodny, tartak wodny oraz 29 dymów.

Dobrzyca
Nazwa pochodzi prawdopodobnie od rzeczki Dobrzycy. Wieś położona jest na wysokości 65 m n.p.m. przy szosie Jastrowie-Piła (K-11). Dobrzyca należała pierwotnie do starostwa ujsko-pilskiego. Około roku 1600 obok nazwy polskiej Dobrzyca pojawia się druga nazwa Barka, Borki, Borkendorf, powstała prawdopodobnie od osiadłej tamże w tym czasie rodziny Borków. Po wygaśnięciu wspomnianej rodziny Dobrzyca w roku 1661 wróciła ponownie do starostwa ujsko-pilskiego. W wieku XVIII posiadaczami Dobrzycy byli: Bogusław Żółtkowski (1719), pułkownik Sobolewski, od którego wieś odkupił Otto Ernst von Kayserling. Pod koniec XVlll wieku i w XIX wieś często zmieniała właścicieli.

Tarnowo
Wieś leżąca na wysokości 80-85 m n.p.m. w odległości 4 km od Starej Łubianki. Najdawniejsza wmianka źródłowa pochodzi z roku 1546. Należała do starostwa ujsko-pilskiego i jako wieś królewska była wydzierżawiana szlachcie, najczęściej Polakom.
W roku 1773 Tamowo liczyło 29 dymów. W wieku XIX właściciele zmieniali się bardzo często.
       
Zabrodzie
\V źródłach występuje także pod nazwą Garbate Mosty. Leży w pobliżu zbiegu rzek Piławy i Dobrzycy. 6 km od Starej Łubianki. Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1605. Należała wówczas do starostwa ujskiego. W roku 1789 Zabrodzie było królewską wsią liczącą 13 dymów.

 Proboszczowie po 1945 r.

red. Zbysław Taraciński